Een ontzettend tragisch bericht afgelopen vrijdag over Johan Friso. Verrast door een lawine. Door een snelle redingsactie is hij na 20 minuten onder de sneeuw vandaan gehaald. Voor de familie is inmiddels het zenuwslopende afwachten begonnen omdat het niet duidelijk is wat voor beschadigingen hij heeft opgelopen onder de sneeuw. Volgens de media had hij niet de zo genoemde airbag bij zich die de kans op overleven een stuk groter maakt. Een zeer triest bericht en het maakt het nieuws over Sheyla Hershey, eerder deze week, een stuk minder leuk. Sheyla is een braziliaans fotomodel met een cupmaat van maar liefst 38KKK. Deze, van oorsprong schone, dame heeft eveneens een ongeluk gehad. Ze reed met haar Mustang, door gladheid, tegen een boom in Houston, Amerika. Ze droeg geen gordels en de oldtimer had ook geen airbag. Wonderwel heeft haar kunstmatig aangelegde boezem haar behoed voor enig letsel. Sheyla heeft dan ook de grootste implantaten ter wereld. Waarom iemand zijn lichaam zo mishandelt is voor mij een raadsel. Het is een groot goed dat er tegenwoordig tal van schoonheidscorrecties kunnen worden uitgevoerd, hetzij om medische redenen hetzij om de minder bedeelde hier mee te helpen maar voor mij persoonlijk is er wel een grens. Ik heb Sheyla even gegoogled en ik schrok me rot. Doen vrouwen dit omdat mannen dat aantrekkelijk vinden? Ik ga dan namelijk twijfelen aan mijn geaardheid. Ooit was dit een mooie vrouw die mijn inziens verslaaft is geworden aan aandacht. Aandacht is echter niet hetzelfde als liefde. Aandacht neemt namelijk na verloop van tijd weer af en moet je steeds weer iets nieuws presteren dus worden de borsten telkens weer wat groter gemaakt totdat geen enkele man of vrouw ze nog kan waarderen. Sheyla is natuurlijk niet de enige in haar soort. Deze aardkloot wordt voor het merendeel bevolkt met mensen die op een of andere manier lijden aan aandachtsverslaving. Denk maar eens met me mee. TV koks die gebakken aardappeltjes aanprijzen alsof het een kunstwerk is, politici die hun haar blonderen, voetballers die door blijven rollen na een simpele overtreding, leraren die staken voor meer vrije dagen, zangeressen met rollades aan, vrouwen van neurologen die hun mond voorbij praten, schrijvers die, ja schrijvers en dan met name columschrijvers zonder enige potentie.
Misschien moet ik toch maar iets laten vergroten.
Martin L.