Van alle goden en mindere goden die de popmuziek heeft voortgebracht, bevindt Paul McCartney zich op eenzame hoogte. In een volgestouwd Ahoy wordt de statuur van de ex-Beatle dubbel en dwars onderstreept.
McCartney start zijn huidige tour in de Rotterdamse poptempel Ahoy, dat voor zijn doen een relatief kleine zaal is. De laatste keer dat hij Nederland aandeed, wist hij immers nog het Gelredome in Arnhem te vullen. Een met McCartney-fans (van alle rangen en standen) afgeladen Ahoy voelt toch geenszins als een knusse huiskamer.
Voorafgaand aan het concert krijg het publiek een fotomontage van de carrière van McCartney te zien, begeleid door een mix van diverse nummers van zijn hand – vooral veel materiaal van Wings (zijn band uit de jaren zeventig), waarvan Macca tijdens het daadwerkelijke concert verhoudingsgewijs weinig speelt.
De focus ligt bij zijn geliefde Beatles-nummers, maar ook hierin maakt Macca een strenge selectie. Er wordt veel weggelaten, maar dan nog blijft er een hele lading klassiekers over. Zo start McCartney met Hello, Goodbye. Voor hij All My Loving instart, spreekt hij in zijn beste Nederlands het publiek toe. “Alles kits?”, vraagt hij.
Respons
Dat de bezoekers zich duidelijk amuseren, blijkt uit de enthousiaste respons die Sir Paul gedurende de avond krijgt. Dat kan ook haast niet anders met een setlist die Beatles-liedjes bevat als Paperback Writer, Blackbird, The Long And Winding Road, Let It Be en Back In The USSR. Niet meezingen of meeneuriën is eigenlijk geen optie.
Wanneer mensen in de zaal na een integere uitvoering van de George Harrison-compositie Something spontaan Yellow Submarine beginnen te lallen, springt McCartney erop in en speelt hij, tot groot plezier van de menigte, een stuk van dat liedje. Andere verzoekjes wijst hij echter met een gebbetje van de hand.
Lennon
Wel vertelt McCartney leuke anekdotes. Zo zegt hij dat Jimi Hendrix het titelnummer van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band twee dagen na het verschijnen van dat album al live speelde. Ook wijdt hij mooie woorden aan zijn voormalige Beatles-collega John Lennon, in de aankondiging van het voor hem geschreven Here Today.
De in 1980 vermoorde Lennon wordt nogmaals herdacht middels Give Peace A Chance, dat wordt gekoppeld aan een prachtige uitvoering van A Day In The Life. Dit staat in schril contrast met het luide vuurwerk dat geruime tijd later losbarst bij de James Bond-hit Live And Let Die.
Wings
Het is één van de Wings-nummers die in Ahoy voorbij komen, hoewel het merendeel afkomstig is van het klassieke album Band On The Run. Daarvan worden behalve het titelnummer ook Let Me Roll It, Mrs Vandebilt, Jet (in medley met Venus And Mars en Rock Show) en Nineteen Hundred And Eighty Five gespeeld.
Recenter werk is er in de vorm van Funny Valentine (van Kisses On The Bottom. Sing The Changes (van zijn alter ego The Fireman) en Dance Tonight, waarbij de drummer achter McCartney onder meer de Macarena doet, alsmede het dansje waarmee Zanger Rinus bekend is geworden. Een fan krijgt de gelegenheid de Beatle te knuffelen.
Finale
Na de officiële finale Hey Jude, volgen nog twee uitgebreide toegiften met enkel Beatles-nummers. In de eerste encore worden The Word en All You Need Is Love aan elkaar geplakt, gevolgd door Day Tripper en Get Back. De tweede toegift bestaat uit Yesterday, Helter Skelter en een medley van Golden Slumbers, Carry That Weight en The End.
Fans krijgen waar voor hun geld, ook al bedroeg de ticketprijs zo tussen de tachtig en honderd euro. Je krijgt dan wel circa veertig popklassiekers in zo’n drie uur tijd voorgeschoteld, van een technisch nog zeer adequate muzikant en vocalist (al had hij enige opwarmtijd nodig). McCartney dicht generatiekloven, want jong en oud zijn geboeid.