Een recensist schrijft een stuk in de Krone Zeitung over een optreden van George Michael. Hij roemt de lichtshow en verhaalt over het publiek dat uit zijn dak ging. Helaas voor de Oostenrijker, het concert was door ziekte van George ’s middags afgeblazen. De onverlaat had zijn verhaal blijkbaar al van te voren geschreven omdat hij ’s avonds andere plannen had. Wat ik me nu afvraag: was zijn vrouw op de hoogte of was zij in de veronderstelling dat haar lief aan het werk was. Evenzo zijn baas. Heeft hij zijn uren, het concertkaartje, zijn maaltijd en zijn overnachting gedeclareerd? De volgende vraag die dan gelijk opborrelt is: heeft hij die avond alleen doorgebracht of is hij op zoek gegaan naar eine Geliebte en zoja hoe heeft hij haar het hof gemaakt om de nacht met hem door te brengen. Nu is Wenen een prachtige stad met vele mogelijkheden qua eten en drinken. Ik verwacht dat hij haar heeft meegenomen naar een typisch Weense wijntaverne, gelegen in een van die charmante steegjes, waar die overheerlijke Schweinsbraten mit Speckkrautsalat wordt geserveerd. Ik begin me nu ook al voor te stellen hoe deze mysterieuze Weense schone eruit zou zien. Niet al te slank, brunette met volle naturelle, botoxloze, lippen waartussen het zwoerd langzaam verdwijnt, een restje jus achterlatend dat haar kin doet glanzen. Na deze culinaire bevrediging hebben ze nog de keuze om het bruisende nachtleven in te duiken of een bruin café op te zoeken. De kans bestaat natuurlijk ook dat de snoodaard alle blikken wil vermijden en haar een voorstel doet om nog een schlummertrunk te nemen op zijn hotelkamer in het historische hotel, inmiddels voorzien van jacuzzi en alle andere moderne gemakken.
Tja, maar George was niet lekker
Martin L.